با توجه به افول ورزش استان همدان و بیتفاوتی مسئولان در قبال این افول و عدم اختصاص بودجه مناسب به این امر اینگونه به ذهن متبادر میشود که ورزش از اولویت سیاستگذاری و تصمیمگیریهای استان خارج شده است.
اوج درخشش ورزش همدان در سطح کشور، و نیز مسابقات آسیایی و بینالمللی، در دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ بود.جایی که محال بود، اردوی تیم ملی کشتی تشکیل شود و یک یا چند کشتیگیر همدانی در آن اردو حاضر نباشند.
والیبال و بسکتبال همدان در لیگ برتر کشور نماینده داشتند. امتیاز تیم فوتبال پاس در لیگ برتر به همدان منتقل شده بود و در زمان میزبانی پاس در همدان در استادیوم محل بازی جای سوزن انداختن نبود.
همچنین هر روز خبری در مورد افتتاح یا کلنگزنی یک مجموعه ورزشی منتشر میشد که از آن دست میتوان به افتتاح استادیوم شهید مفتح، استادیوم شهید حاجی بابایی، سالن شش هزار نفری شهید سلیمانی چندین استخر سرپوشیده و چندین و چند سالن چند منظوره اشاره کرد.
نام همدان در آن دهه به واسطه حضور تیمهای متعدد فعال در لیگهای کشوری، و درخشش ورزشکاران مطرح در مسابقات ملی و بینالمللی مدام روی آنتن شبکههای تلویزیونی و رادیویی شنیده میشد.
مسئولان وقت همدان مدام در رابطه با اتفاقات ورزشی استان، بودجه ورزش همدان و افتتاح پروژههای ورزشی مصاحبه میکردند و ورزش به یکی از اولویتهای سیاستگذاریهای همدان تبدیل شده بود.
افول ورزش همدان از دهه ۹۰
اما ورزش همدان در دهه ۹۰ رفته رفته رو به افول رفت، تا جایی که در حال حاضر استان همدان در لیگ برتر رشتههای مهم و پرطرفدار، از جمله فوتبال، والیبال، بسکتبال، هندبال و کشتی نمایندهای ندارد.معدود تیمهای فعال این استان در لیگهای دسته اول، دوم و سوم نیز با مشکلات عدیدهای روبهرو هستند.
تیم پاس سالها است که در لیگ دسته دوم جا خوش کرده و مسئولان باشگاه هر سال برای بودجه تیم کاسه “چه کنم، چه کنم” در دست میگیرند. در سه سال اخیر نیز که بخش خصوصی بخشی از هزینههای باشگاه را قبول کرده، با بیتوجهی مسئولان مواجه شده تا عطای فعالیت در باشگاه را به لقایش ببخشد.
شورای شهر همدان به یکباره تصمیم میگیرد شهرداری تیمداری نکند تا تنها نماینده همدان در لیگ دسته اول منحل شود. هر چند با فشار رسانهها این تصمیم تغییر میکند.
از فصل گذشته نیز باشگاه شهرداری مبالغ زیادی به مربیان و بازیکنان خود بدهکار است. هیئتهای ورزشی به بودجه کم خود معترض هستند. پروژههای کلنگ خورده ورزشی به کندی پیش میروند. بودجه جاری و عمرانی اداره کل ورزش و جوانان محدود است و بیتردید دست مدیرکل نیز برای برنامهریزی بسته است.
بیتوجهی به افول ورزش استان
در این میان مسئولان ارشد استان در قبال این اتفاقات هیچ عکسالعملی از خود نشان نمیدهند.
اگر در دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ بخشی از مصاحبههای مسئولان ارشد استان به ورزش معطوف میشد، حداقل در سه سال اخیر ( ۲ سال در دولت گذشته و یک سال در دولت فعلی) مدیریت ارشد استان مصاحبهای در مورد وضعیت ورزش استان، کمبودها و کاستیهای موجود در این حوزه و انتقادات کارشناسان و ورزشکاران نداشتند که خود گویای این نکته مهم است که ورزش از اولویت تصمیمات مهم استانی خارج شده است.
اقتصاد استان همدان بیشتر بر حول محور کشاورزی میچرخد. همدان شهر صنعتی نیست و از کارخانهها و شرکتهای مهم صنعتی بیبهره است. معدود علاقمندان بخش خصوصی برای سرمایهگذاری در ورزش به دلایل مختلفی از جمله سرمایه کم، عدم درآمدزایی از این طریق و بیتفاوتی مسئولان نسبت به سرمایهگذاری آنها پس از مدتی از فعالیت در ورزش پشیمان میشوند؛ حال در این شرایط اگر مسئولان استان نیز نسبت به ورزش و تامین بودجه آن بیتفاوت باشند ورزش همدان به همین وضعیتی دچار میشود که در آن به سر میبرد.
درخواست مدیرکل ورزش و جوانان استان برای توجه استاندار به ورزش
همه این موارد دست به دست هم میدهد تا مدیرکل ورزش و جوانان استان همدان اواخر هفته گذشته در نشست خبری با خبرنگاران از بودجه محدود ورزش همدان گلایه کند و به عنوان مطالبه اداره کل ورزش و جوانان استان از استاندار بخواهد که توجه بیشتری به حوزه ورزش کند.
حمید سیفی عنوان میکند: برای گرفتن حق ورزش حاضرم التماس کنم. اگر بخواهیم تحولی در ورزش همگانی و قهرمانی استان ایجاد کنیم با این اعتبارات محدود دولتی امکانپذیر نیست.
سیفی تاکید میکند: هنوز جوایز قهرمانان ملی و فراملی استان در سال گذشته و امسال را ندادیم و به ۵۰۰ میلیون تومان اعتبار نیاز داریم.
متاسفانه از آنجا که ورزش همدان برخلاف استانهایی چون خوزستان، اصفهان، کرمان، تهران و تبریز، به دولت وابسته است، و نه بخش خصوصی، اگر مسئولان ارشد استان در دولتهای مختلف به ورزش علاقهمند باشند شاید کمکی به ورزش کنند و توفیقی در ورزش استان حاصل شود، اما امان از روزی که مسئولان ارشد استان علاقهمند به ورزش نباشند تا ورزش همدان دچار چنین حال و روز ناخوشی شود.